Jedną z rzeczy, której musisz spróbować na Maderze, jest trekking. Madera zdecydowanie słusznie polecana jest osobom, które lubią odpoczywać aktywnie. Na wyspie nie sposób szukać spektakularnych plaż. Są za to szlaki trekkingowe po intensywnie zielonych lewadach oraz trasy po najwyższych górskich szczytach. Gdzie na Maderze warto wybrać się na trekking? Sprawdź gotowe pomysły na wycieczki!
Madera – trekking po lewadach – na czym polega?
Madera to wyspa polecana jako kierunek dla aktywnych. Jedną z rzeczy, których na pewno trzeba spróbować na Maderze, jest trekking. Większość tras trekkingowych ciągnie się wzdłuż lewad, czyli sztucznie stworzonych kanałów irygacyjnych, którymi transportowana jest woda z północnej na południową część wyspy.
Lewada kojarzona jest z bogatą roślinnością o intensywnie zielonych kolorach. Dużą część trekkingów pokonuje się w leśnych tunelach tworzonych przez charakterystyczne drzewa lasu Laurissilva. Z ich powodu lewady budzą skojarzenia z dżunglą i parkiem jurajskim.
Wyjątkowy klimat lewadom nadają również wodospady. Wiele tras kończy się na jeziorkach tworzonych przez spadające hektolitry wody. Przy ładnej pogodzie w wielu z nich można się wykąpać.
Charakterystyczny krajobraz Madery powoduje, że trekking tam różni się od typowych trekkingów po górskich szczytach. Trasy często są płaskie i nie wymagają bardzo wiele wysiłku. Nie da się ich też jednak nazwać trasami spacerowymi. Z tego względu lewady są bardzo unikatowe i warte odwiedzenia.
Madera – trasy trekkingowe – czy są trudne?
Madera oferuje stosunkowo proste trasy trekkingowe, które spokojnie da radę przejść każda przeciętnie sprawna osoba. Ścieżki wzdłuż lewad nie są skomplikowane, ale bywają wąskie i śliskie. W bardziej deszczowe i mgliste dni mogą być również mocno zabłocone.
Poza chodzeniem po lewadach na wyspie możesz też chodzić na wyższych górach. Trasy takie określane są jako „vereda” i lepiej wpisują się w nasze wyobrażenie tego, czym jest trekking. Najpopularniejszą trasą tego typu jest całodniowa wędrówka między dwoma najwyższymi szczytami Madery.
Madera i buty trekkingowe – czy są potrzebne?
Ze względu na to, że trasy trekkingowe wzdłuż lewad mogą być śliskie, lepiej wziąć ze sobą buty trekkingowe. Część ścieżek jest bardzo prosta i można przejść je nawet w zwykłych sportowych butach. Jeśli jednak zacznie padać – a Madera potrafi zaskoczyć pogodą – zdecydowanie łatwiej będzie przejść trasy w nieprzemakającym obuwiu.
Zakryte buty trekkingowe mogą też być lepszym wyjściem przy niższych temperaturach. Jadąc poza sezonem na Maderę, trzeba liczyć się, że w wyższych partiach wyspy może być stosunkowo chłodno. Buty trekkingowe będą więc najbardziej uniwersalną opcją.
Levada 25 fontes – popularny trekking do dwudziestu pięciu wodospadów
Levada 25 fontes to jedna z najpopularniejszych tras – chętnie odwiedzana przez turystów i polecana w przewodnikach. Szlak ten oznaczony jako PR 6.1 bardzo dobrze oddaje wyobrażenie o typowej lewadzie. Trasa biegnie między drzewami lasu Laurissilva, które tworzą coś na wzór naturalnych tuneli.
Celem tej trasy Levada 25 fontes są – jak sama nazwa wskazuje – wodospady. Na końcu znajduje się jeziorko tworzone przez spadające do niego dwadzieścia pięć małych źródełek. Miejsce to wygląda bardzo bajkowo i tajemniczo. Tajemniczości dodaje mu legenda, według której każdy kto będzie chciał nurkować w jeziorku – nigdy nie wypłynie na powierzchnię.
- Czas przejścia lewady w te i z powrotem – około 3h
- Długość lewady – 4,6 km
- Poziom trudności – średni
- Start w Rabacal. Paul da Serra
Przy starcie trasy do 25 fontes jest darmowy parking. Między parkingiem a wejściem na ścisłą lewadę idzie się drogą asfaltową. Powrót jest pod górkę, dlatego można tę część podjechać busikiem.
Levada do Risco – prosta i krótka trasa trekkingowa na Maderze
Levada do Risco to stosunkowo krótki trekking, który zaczyna się w tym samym miejscu, co wejście na Levadę do 25 fontes. Jest to szlak oznaczony jako PR6. Żeby zacząć ścisłą trasę trzeba podobnie jak przy poprzedniej lewadzie – zostawić samochód na parkingu i drogą asfaltową zejść do kawiarenki w Rabacal. Tam szlaki rozchodzą się na dwie różne strony.
Levada do Risco prowadzi do wysokiego wodospadu ukrytego pośród puszczańskich drzew. Jeziorko oddzielone jest ogrodzeniem i nie można się w nim wykąpać. Wodospad robi jednak wrażenie, dlatego zwykle przewodniki radzą połączyć trasę po dwóch lewadach – najpierw pójść do 25 fontes, a w drodze powrotnej do Risco.
- Czas przejścia lewady w te i z powrotem – 2h
- Długość lewady – 1,5 km
- Poziom trudności – łatwy
- Start w Rabacal -Paul da Serra
Levada do Alecrim – przyjemna trasa do jeziorka z wodospadem
Mniej popularnym szlakiem, który również zaczyna się przy parkingu Rabacal jest Levada do Alecrim. W tym przypadku nie musisz jednak schodzić drogą asfaltową na dół, ponieważ trasa zaczyna już na wysokości parkingu.
Sama trasa nie różni się znacząco od dwóch pozostałych lewad – jest intensywnie zielona i pełna bujnej roślinności. Po drodze są jednak bardzo ciekawe, fotogeniczne schody, wzdłuż których płynie spieniona woda. Cel trekkingu też jest zachęcający – na końcu czeka jeziorko z szerokim wodospadem, w którym przy ładnej pogodzie można się kąpać.
- Czas przejścia lewady w te i z powrotem – 2h
- Długość lewady – 1,5 km
- Poziom trudności – łatwy
- Start w Rabacal -Paul da Serra
Levada dos Balcoes – spacerowa trasa do balkonu z widokiem na szczyty Madery
Levada dos Balcoes określana też jako Vereda dos Balcoes to spacerowa trasa na taras widokowy, z którego rozciąga się widok na najwyższe szczyty Madery i dolinę Ribeira da Matade. Szlak rozpoczyna się w Ribeiro Frio i oznaczony jest jako ER103.
Na tarasie – podobnie jak na wyżej opisywanych lewadach można spotkać gołębie maderskie – malutkie, kolorowe ptaszki typowe dla Wyspy Wiecznej Wiosny. Szlak nie jest wymagający, a prowadzi przez bujnie zieloną roślinność.
Po drodze -na szlaku – warto zatrzymać się na obiad w bardzo niepozornej rodzinnej knajpce. Podają tam tradycyjną zupę pomidorowo – cebulową i pyszne świeże pstrągi, z których hodowli słynie okolica Ribeiro Frio.
- Czas przejścia lewady w te i z powrotem – 1,5 h
- Długość lewady – 1,5 km
- Poziom trudności – łatwy
- Start: Ribeiro Frio
Levada do Caldeirao Verde – lewada z tradycyjnym maderskim schroniskiem
Levada do Caldeirao Verde to moim zdaniem jedna z najciekawszych tras trekkingowych z tych, którymi miałam okazję się przejść. Wszystko za sprawą dwóch charakterystycznych domków krytych strzechą w tradycyjnym maderskim stylu. Stoją one w leśnym parku Queimadas, w którym zaczyna się wejście na lewadę. Można tam zjeść maderskie ciastko i napić się kawy.
Levada do Caldeirao Verde jest dłuższa niż opisywane wyżej. Prowadzi jednak do spektakularnego, ponad stumetrowego wodospadu z jeziorkiem, w którym standardowo da się pływać. W wielu miejscach trasa wiedzie pomiędzy lasem, a stromym zboczem. Da się więc podziwiać widoki na zbocza porośnięte lasem Laurissilva.
Na szlaku znajdują się również krótkie ciemne tunele. Dobrze więc mieć ze sobą latarkę (ta w telefonie będzie wystarczająca).
Chociaż celem większości osób jest właśnie wodospad, warto wiedzieć, że lewada ciągnie się jeszcze dalej do Caldeirao do Inferno. Dalsza część jest jednak gorzej zabezpieczona i opisywana jako trudniejsza. Wydłuża też całą wędrówkę o dodatkowe dwie godziny.
Pod samą lewadę do Caldeirao Verde da się podjechać samochodem. Przy parku Queimadas jest dostępny płatny parking.
- Czas przejścia szlaku w te i z powrotem – 5,5 h
- Długość szlaku – 6,5 km
- Poziom trudności – łatwy
- Start: Park Leśny Queimadas
Vereda do Larano – trekking do punktu widokowego na ocean
Vereda do Larano to trasa trekkingowa, której celem jest punkt widokowy na ocean. Zaczyna się ona w Machico – zaraz obok starego tunelu do Canical – i prowadzi do Porto da Cruz. Szlak ciągnie się trasą, która kiedyś była użytkowana przez miejscową ludność, podróżującą między dwiema miejscowościami.
Przejście całej ścieżki z Machico do Porto da Cruz jest wymagające, ponieważ od pewnego momentu szlak prowadzi wąską ścieżką bez barierek ochronnych, za to z widokiem na otwarty ocean. Minusem jest też to, że po przejściu z jednego miasta do drugiego, ciężko jest wrócić po samochód. Cała trasa ma bowiem 12 km.
Alternatywnie można więc wejść tylko na punkt widokowy Boca do Risco i wrócić do Machico. Ta część trasy trekkingowej ciągnie się wzdłuż lewady pomiędzy ogródkami działkowymi, a następnie zmienia się w stromsze podejście. Wysiłek wynagradza widok na północne wybrzeże wyspy.
- Czas przejścia szlaku w te i z powrotem – 8h
- Długość szlaku – 12 km
- Poziom trudności – trudny
- Start w Machico przy starym tunelu
Vereda da Garganta Funda – trasa do wodospadu na zachodnim krańcu wyspy
Vereda da Garganta Funda to krótka i prosta ścieżka do wodospadu, który spada z klifu przy zachodnim krańcu Madery. Prowadzi przez opustoszałe tereny rolnicze. Po drodze jest kilka niewykorzystywanych budynków. Można też natknąć się na krowy.
Wodospad Garganta Funda jest jednym z większych na Maderze. Osobiście uważam, że nie warto jechać na zachód wyspy specjalnie dla niego, ale jeśli będziesz w tych okolicach przy okazji, możesz przejść się na spacer w jego okolice.
- Czas przejścia szlaku w te i z powrotem – 45 min
- Długość szlaku – 1 km
- Poziom trudności – łatwy
- Start: Caminho do Pedregal
Półwysep Świętego Wawrzyńca – popularna trasa trekkingowa na Maderze
Vereda da Ponta de São Lourenço to dość długi, ale popularny szlak na Maderze. Trasa trekkingowa – oznaczona jako PR8 ciągnie się przez cały półwysep na wschodnim krańcu wyspy. Krajobraz różni się tu bardzo od tego, który możesz podziwiać, chodząc po lewadach. Półwysep ma półpustynny, surowy klimat. Nie ma tam drzew i może mocno wiać.
Przez to, że Vereda da Ponta de São Lourenço tak bardzo wyróżnia się spośród innych tras na wyspie, jest szlakiem chętnie wybieranym przez turystów. Po drodze możesz zobaczyć wysokie klify, które przypominają krajobraz Islandii. Sam półwysep również ma bardzo ciekawe kształty i zmienia swój wygląd wraz z kolejnymi pokonanymi metrami.
Półwysep Świętego Wawrzyńca na Maderze najczęściej fotografowany jest spoza głównego szlaku. Całkiem niedaleko parkingu znajduje się wzgórze, na które trzeba odbić, schodząc ze ścieżki. Po wdrapaniu się na wzgórze widać panoramę na półwysep. Miejsce to polecane jest, szczególnie jeśli chcesz zobaczyć wschód słońca na wyspie.
- Czas przejścia szlaku w te i z powrotem – 3h
- Długość szlaku – 4 km
- Poziom trudności – średni
- Start: Baía d’Abra – Caniçal
Pico Ruivo – trekking na najwyższy szczyt Madery
Pico Ruivo to najwyższy szczyt Madery. Najłatwiej wejść na niego szlakiem PR1.2, który rozpoczyna się na parkingu przy Achada do Teixeira. Ciągnie się on grzbietem, który oddziela klify Faial i Santany. Po drodze uwagę zwracają też charakterystyczne martwe drzewa.
Mimo że jest to szlak trekkingowy na najwyższy szczyt Madery, wejście nie trwa zbyt długo i nie jest wymagające. Z trasą poradzi sobie każda przeciętnie sprawna osoba.
W porównaniu z chodzeniem po lewadach jest to jednak typowa trasa trekkingowa – idzie się pod górę, a celem jest nie wodospad, lecz punkt widokowy. Na szczyt szczególnie warto więc wybrać się na zachód słońca. Tu szczególnie przydadzą się buty trekkingowe.
- Czas przejścia szlaku w te i z powrotem – 3h
- Długość szlaku – 2,8 km
- Poziom trudności – łatwy
- Start: Achada do Teixeira
Trekking pomiędzy Pico Ruivo a Pico de Arieiro – najtrudniejsza trasa na Maderze
Na Pico Ruivo można wejść również dłuższą trasą – idąc ze szczytu Pico de Arieiro. Ta trasa trekkingowa – oznaczona jako PR1 – łączy dwa najwyższe szczyty na Maderze. Z tego względu jest bardzo często wybierana przez turystów. Jest to jednak trekking z prawdziwego zdarzenia – z dużą ilością podejść góra – dół, przejściami przez tunele i pięknymi, górskimi widokami.
Na tej trasie konieczne powinno się mieć na nogach buty trekkingowe i butelkę z wodą. Najłatwiej wędrówkę zacząć z niższego Pico de Arieiro i wspinać się na wyższy szczyt – Pico Ruivo. Po drodze warto przystanąć na chwilę na punkcie widokowym Ninho da Manta (szczególnie pięknie prezentuje się on wschodzie słońca).
Przejście szlaku trekkingowego między Pico de Areiro a Pico Ruivo zajmuje około 3,5 godziny. W większości przypadków konieczny jest powrót taką samą drogą. Łącznie więc na wędrówkę najlepiej przeznaczyć cały dzień. Alternatywnie po wejściu na Pico Ruivo możesz zejść opisywaną wyżej trasą PR 1.2 do parkingu przy Achada do Teixeira i stamtąd wziąć taksówkę lub Ubera z powrotem na Pico de Areiro. Między szczytami nie kursuje autobus, dlatego trzeba jakoś wrócić po samochód.
- Czas przejścia szlaku w te i z powrotem – 7-8h
- Długość szlaku – 6,5 km
- Poziom trudności – trudny
- Start: Pico de Areiro
